تأثیر آموزش بر میزان آگاهی، نگرش و عملکرد مادران روستایی در مورد تغذیه تکمیلی در روستاهای تحت پوشش شبکه بهداشت ابهر

زمینه و هدف: دوران شیرخوارگی، نقش اساسی در سلامت آینده افراد دارد چرا که ساختمان بدن انسان، در این دوران شکل میگیرد. تغذیه کافی و الگوهای صحیح تغذیهای، در سلامت دوران شیرخوارگی، نقش مهمی دارد. این مطالعه، با هدف تعیین تاثیر آموزش تغذیه کمکی بر آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارای فرزند شیرخوار انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه، یک تحقیق نیمه تجربی و از نوع قبل و بعد بدون گروه شاهد میباشد. نمونههای مورد مطالعه 110 مادر ساکن در روستاهای شهرستان ابهر بود که دارای حداقل یک فرزند زیر یکسال بودند. در ابتدای مطالعه آگاهی، نگرش و عملکرد مادران در مورد تغذیه کمکی با پرسشنامه محقق ساخته که پایایی و روایی آن آزمون شده بود، اندازهگیری شد. سپس برنامه آموزشی که شامل کلاسهای آموزش بهصورت بحث گروهی و نقش بازی (role playing) با هدایت بهورز بود به تعداد 2 جلسه در هفته به مدت شش هفته برگزار گردید. یک ماه پس از اتمام آموزش مجدداً آگاهی، نگرش و عملکرد مادران اندازهگیری شد. یافتهها: نمرات آگاهی و نگرش مادران پس از انجام مداخله آموزشی در مقایسه با زمان قبل از آموزش، افزایش معنادار آماری را نشان میداد (001/0p<). در حیطه عملکرد، مادران پس از آموزش تغییرات معنادار آماری از نظر انتخاب نوع مناسب غذای کمکی، تعداد کافی دفعات تغذیه شیرخوار در روز و نحوهی نگهداری صحیح غذای کمکی داشتند (001/0p<). نتیجهگیری: آموزش تغذیه کمکی توسط بهورز به روش بحث گروهی و نقش بازی، نقش موثری در بهبود آگاهی، نگرش و عملکرد مادران دارد.